Ergens in de voorbereiding komt één van ons met het voorstel om heel vroeg op pad te gaan. Renate en ik, twee vroege vogels met een wandelpassie. Om half 6 parkeren wij een auto op het eindpunt in Oldenzaal en rijden verder naar het beginpunt in Denekamp. In de stilte en de kou van de ochtend vertrekken wij, in laagjes gekleed en van looplampjes voorzien, de ontwakende duisternis van Landgoed Singraven in. Het voelt als de serene rust van een dik pak sneeuw in de winter.

Via het Sterrebosch lopen we naar Beuningen. De mist in de schemer is sprookjesachtig mooi en absoluut de moeite waard om vroeg voor op te staan. Het bruggetje meteen na Beuningen leidt ons naar het pad langs de Dinkel. Het wordt al een beetje licht als we tegen zevenen een soort van houten kist op een paal langs de waterkant zien staan. Daar word je nieuwsgierig van toch. Zonder aarzeling opent Renate de kist en wordt getrakteerd op de muzieknoten en -tekst van het Twents Volkslied. Met enig gevoel van Twentse bescheidenheid zetten we het lied in en komen al snel tot de conclusie dat wij geen volkszangers zijn. We zijn wel toe aan een bakkie. Op de historische plek waar Prins Maurits in 1597 met zijn leger over de Dinkel trok, nemen wij even een pauze in de opkomende zon, met het zicht op een heus kanon aan de overzijde van de Mauritsbrug.

Na de koffie lopen we verder over een prachtig Twents glooiend landschap, met landerijen, bos en vergezichten. De laaghangende zon maakt onze schaduwen lang. We lopen langs boerderijen en statige poserende paarden in de wei. Bij een verkoopstalletje kopen we een grote zak wandelwol voor één euro tegen eventuele blaren of andere ongemakken en dan zijn er ineens geen routepijltjes meer. De app wijst ons de andere kant weer op en we besluiten om een stukje terug te lopen. Ergens tussen Beuningen en De Lutte komen we bij Rustpunt de Pipokeet. Superleuk en verzorgd rustpunt aan de rand van natuurgebied Het Hakenberg met verse koffie, thee, cake en taart, terras en toilet.

Als we Oldenzaal naderen, hebben we intussen reetjes, hazen, fazanten, reigers, ooievaars en diverse soorten (roof)vogels gespot. Eenmaal in Oldenzaal lopen we door het Kalheupinkpark. Zeker de moeite waard om even rustig de kunst en de beelden te bewonderen. Renate en ik hadden allebei een zwak voor “de twee haasjes’ die onder een boom zitten. Een aandoenlijk bronzen sculptuur dat verwijst naar het logo van geproduceerde textieldoeken in Oldenzaal. De bronzen draperiebank die omhoog wordt gehouden door twee handen, met de tekst “Jucundi acti labores”, nodigt ons uit om even te gaan zitten. Precies zoals Cicero het bedoeld heeft.

Niet veel later rijden we met de ene auto naar de andere auto in Denekamp. We sluiten de prachtige wandeling af met een heerlijke lunch in Restaurant de Watermolen Singraven. Dank Renate voor je fijne gezelschap.