De officiële etappe 2 volgens het boekje is 22.8 km lang. Even puzzelen dus om dat terug te brengen naar ongeveer 15 km. Op zich niet moeilijk natuurlijk. Het ideale stoppunt ligt dan ergens in Mander. Niet heel vervelend, want ik zie het kopje koffie bij de Molen van Bels al op ons wachten. Bovendien is de loopafstand naar de dichtstbijzijnde bushalte in Vasse maar anderhalve kilometer. Prima te doen.

Vandaag hoef ik nog geen beroep te doen op het openbaar vervoer. We worden gebracht en gehaald met de auto door Hub, die een thuiswerkdag heeft. De dag begint met het ophalen van Marloes uit aangrenzend dorp. De weer-app voorspelling belooft een wisselvallige dag en dat verzwaart onze rugzak met regenjas en paraplu.

De route start bij woonzorgcentrum Eeshof in Tubbergen. Een landelijk gelegen centrum met dito tuin waar Bewoner ons begroet met zijn ietwat verwarde verhaal dat hij onderweg is naar zijn werk. Bewoner observeert ons bij het aandoen van jassen en instellen van wandelstokken en apps en vervolgt zijn ochtendritueel via het pad door de tuin richting het centrum van Tubbergen. Precies dat pad bezorgt ons de nodige verwarring, als we erachter komen dat de aangegeven pijltjes afwijken van de pijltjes in de app. Na enig zoekwerk verlaten we Tubbergen via een woonwijk naar het platteland.

Meteen buiten de bebouwde kom stuiten we op een (onofficieel) rustpunt in de vorm van een feestelijk ingerichte keet voorzien van allerlei heerlijkheden. Dit punt komt voor ons iets te vroeg en we besluiten door te lopen. Gedurende de hele verdere dag zal deze verkeerde timing ons blijven achtervolgen. Bij ieder rustpunt hebben wij net onze koffie op.

De zon houdt zich intussen niet aan de weersverwachting en schijnt volop. Zonder paraplu maar met zonnebril slaan wij meteen rechtsaf na ‘Camping aan het Twentepad’ langs het beekje de Mosbeek, door het mooie landschap van het Dal van de Mosbeek. We passeren zorgboerderij Stayble waar Marloes in gesprek raakt met Vrijwilliger terwijl ik een sanitaire stop maak. Vrijwilliger tipt en vertelt over de cirkels van Jannink en de grafheuvels op de Noordelijke Manderheide. Het Twentepad loopt daar precies langs en al snel herkennen we de twee cirkels, ook wel de BH van Jannink genoemd, in de prachtige mix van heide en bosgebied. Dankzij Vrijwilliger weten we dat deze ronde akkers zijn aangelegd door textielfabrikant Jannink, grootgrondbezitter uit Enschede. Hij had in Noord-Amerika gezien dat ronde akkers voordelen hadden boven rechthoekige akkers. De velden konden vanuit het midden in een spiraalvormige gang bewerkt worden zodat de machines niet hoefden te keren. Zo simpel is het dus, het ontstaan van deze bijzondere cultuurhistorische waarde.

Het natuurgebied is prachtig en het wandelpad voert langs de Nederlands-Duitse grens. We passeren eerst een oude grenspaal waar we even met de voeten op Duits grondgebied een foto maken van de bloeiende Nederlandse hei. Daarna lopen we langs een soort natuurlijke hut bedekt met plaggen van heide en gras. Het bordje vertelt ons dat daar in de Tweede Wereldoorlog grenswachters, ook wel commiezen genoemd, verbleven. Zij waren op zoek naar grensoverschrijdende smokkelaars en bouwde de hutten om er te kunnen rusten en slapen. Het landschap is glooiend en op het hoogste punt is het uitzicht werkelijk prachtig.

De zon en de zonnebrillen zijn inmiddels verdwenen. Op de laatste kilometer slaat het weer om en de afslag naar de Molen van Bels, het punt waar wij het Twentepad wilden verlaten, hebben wij gemist. Met de regenjassen aan lopen we een stukje terug en kiezen de snelste weg naar de Molen van Bels. Daar komen we dan toch nog verregend aan. Het langverwachte kopje koffie wordt een kop thee met een stuk appeltaart. Prima afsluiter van een prachtige dag.