Als er één pad is dat je gelopen moet hebben, dan is dat het Rosandepad”, verzekert Wandelmaatje mij. “En als je gaat, ga ik graag met je mee, zal ik rijden?” Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en een datum gauw geprikt. Google bevestigt inderdaad dat het Rosandepad één van de mooiste, afwisselende Klompenpaden is.

Ondanks dat het najaar volgens de astronomen al is ingeluid, heeft de herfst nog niet echt zijn intrede gedaan. De blik op het bos is nog overwegend groen en een korte mouw is niet te koud.

Paddenstoelen zijn er al wel in allerlei varianten. Wandelmaatje gaat vandaag op zoek naar de ‘rood-met-witte-stippen’. De route start bij het Airborne Museum in Oosterbeek, waar Bokkige Baliemedewerkster ons het gebruik van het toilet niet toestaat aangezien wij niets consumeren op het terras, dat nog gesloten is. Met hoge nood beginnen we de wandeling in Park Hartensteyn en dat is al prachtig. Wandelend door het glooiende landschap bereiken we het hoogste punt van de Hemelse Berg, waar we bij Monument Kneppelhout een broodjespauze zonder broodjes inlassen. Die blijken nog op de keukentafel te liggen. Fruit, yoghurt, heerlijke zelfgemaakte cake en een prachtig vergezicht helpen ons de dag wel door.

Een lusvormige route voert ons langs stuwtjes, watervallen en vijvers van de Oorsprongbeek. Door het Grothuisje lopen we onder de beek door. Dat biedt een mooi kijkje door de waterval naar buiten. De verdere route lijkt een aaneenschakeling van landgoederen, gelegen in fraaie bossen.

Het mooie van dit pad is de afwisseling van landschap. Na het bos voert het pad langs en door de uiterwaarden van de Nederrijn met als blikvanger de door zon overgoten skyline van Oosterbeek. Gedeeltes van het pad zijn voorzien van vlonders en losse tegels, want het kan aardig drassig zijn hier. Eens in de vijf jaar staat het gebied onder water. De routepijltjes bieden een alternatieve route via de Benedendorpsweg. Leuk weetje: deze uiterwaard draagt de naam van het verdwenen kasteel Rosande.

Over het terrein van Camping Oosterbeeks Rijnoever lopen wij verder door het moerassige gebied, onder de spoorbrug door, richting land- en wijngoed Mariëndaal. Waar eens de monniken woeste grond omzetten in landbouwgrond, is tegenwoordig een biologisch wijngaard aangelegd. Van de aangeplante Souvignier Gris wijnstokken wordt hier de mousserende wijn de Bruisende Barones gemaakt. Benieuwd of de Barones haar naam waar maakt.

Bruisend als altijd beland ik in de Groene Bedstee. Wandelmaatje nestelt zich eerst nog even op de grond om een netwerk aan schimmeldraden vast te leggen, inmiddels wanhopig op zoek naar de ‘rood-met-witte-stippen”.

De Groene Bedstee is een voor Nederland uitzonderlijk lange loofgang, oorspronkelijk bedoeld om dames de gelegenheid te geven buiten te kunnen wandelen met de garantie op een blijvend witte huid. Als zonnebrandcrème avant la lettre. De loofgang ligt als rups in het glooiende landschap en het is werkelijk een belevenis om er doorheen te lopen.

Daarna is er een klein klimmetje de heuvel op. Op het hoogste punt staat het groen-witte theehuisje van Mariëndaal. Het ligt er prachtig. Dan laten we het bos achter ons en wandelen via het NS station Oosterbeek weer in. We besluiten om iets te drinken bij het Airborne Museum en laten de Oosterbeekse terrassen links liggen. En dan, midden in de villawijk, staat daar zomaar ineens de mooiste ‘rood-met-witte-stippen”!