De originele etappe 4 van het Twentepad staat op het programma. Pittige uitdaging voor mij, maar Hub en ik weten dat we altijd de joker mogen inzetten als het niet meer gaat. Vandaag loop ik dus (eindelijk een keer weer) met Hub. Wandelen is één van onze gezamenlijke passies en we hebben al heel wat kilometers zij aan zij afgelegd. We parkeren de ene auto op een heilig plekje in Hertme en rijden met de andere auto naar het MST in Oldenzaal. De route in Oldenzaal begint op de plek waar onze romance begon. Leuke herinneringen worden opgehaald als we via de PH-straat uitkomen bij postzegelpark Molkenboer. Enkele voluptueuze in korsetten geklede dames markeren de plek waar vroeger textielfabriek Molkenboer stond. Na het overlijden van haar man nam mevrouw de leiding over van de fabriek. In die tijd geen normale gang van zaken. Mevrouw was een groot voorstander van de verdwijning van de strakke korsetten waarin vrouwen zich niet vrij konden bewegen. In haar fabriek werden stoffen ontwikkeld die prettig aanvoelden voor onderkleding.

Een ander beeld in de persoon van Jan Willem Racer trekt in het oude gedeelte van de boeskoolstad aan ons voorbij. Hij heeft grote betekenis gehad voor Twente als advocaat en rechtsgeleerde en maakte zich sterk voor boeren en burgers. Via twee kunstkoetjes, het Pelgrimshuis, het Koetshuis en het met terrassen omringde marktplein, bereiken we de Pleclmuskerk op het Plechelmusplein. Op dit plein vind je 30.000 klinkers met een kruisje erop. Deze stenen verwijzen naar het aantal begravenen op dit plein.

Het Twentepad deel je niet alleen met hardlopers en fietsers, maar mogelijk ook met klootschieters oftewel kloatscheeters. Twee teams spelen tegen elkaar. De kloot dient zo ver mogelijk onderhands te worden gegooid. Het team dat de route aflegt in het minst aantal schoooooten, das ook Twents, is de winnaar. Een serieuze sport in competitieverband met verschillende verenigingen. Aan de Vondellaan zijn de mannen van de Klootschietvereniging Noord Berghuizen fanatiek aan het “kloten”. Leuk om even naar te kijken en te luisteren. Iedere worp wordt, ter voorkóming van ongewenst letsel, luidkeels aangekondigd.

Bij het Hulsbeek keert de rust weer terug. Uitspanning Het Buitenhuys laten wij links liggen voor ons eigen thermoskankoffietje en een romantisch kiekje aan het water.

Het pad voert helemaal om het Hulsbeek heen om vervolgens af te buigen richting Saasveld.

Het welkome geluid van de kerkklokken kondigt Saasveld al aan. We lopen inmiddels al zo’n 15 kilometer en dat begin ik te voelen. De kerk doemt op uit het niets evenals het terras van Dancing Bruins. Na een verkoelend drankje en een warme bitterbal besluiten we door te lopen naar Hertme. Nog zo’n 4 kilometer dwars door het moerasachtige natuurlandschap De Molenven. Door de hoge waterstand is het pad moeilijk begaanbaar maar zeker de moeite waard. Verrassend is wel dat het gebied geen soort van uitgang heeft. Het is omheind met prikkeldraad, waar wij aan de kant van de Vogelkijkhut aan de Bornsestraat, onderdoor kruipen. Via het oude kerklaantje met Mariakapel sluiten we de voor mij iets te lange etappe af bij de kerk. Een beetje opgelucht plof ik in de auto en rijden we naar het beginpunt om de andere auto op te halen.